საკლასო ოთახი სავსე იყო სიცილით, აღფრთოვანებული შეძახილებითა და თვალებში ანთებული ნაპერწკლებით, როდესაც მეორეკლასელები და მათი მშობლები ერთად იყვნენ ჩართულები აქტივობებში: "მიმიკების თამაში", "სიტყვების განძი" და "მოქმედება და სიტყვა". ეს სამი მარტივი, მაგრამ უაღრესად ეფექტური მეთოდი არა მხოლოდ გასართობი აღმოჩნდა, არამედ საგანმანათლებლო თვალსაზრისითაც ფასდაუდებელი.
რატომ არის მშობლისა და შვილის ერთობლივი აქტივობები მნიშვნელოვანი?
მშობლების ჩართულობა ბავშვის განათლებაში ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია აკადემიური წარმატებისთვის. როდესაც მშობელი და შვილი ერთად სწავლობენ და თამაშობენ, ხდება რამდენიმე მნიშვნელოვანი რამ:
- ძლიერდება ემოციური კავშირი - ბავშვი გრძნობს, რომ მისი სწავლა მშობლისთვის პრიორიტეტულია
- იქმნება უსაფრთხო სივრცე - ბავშვი უფრო მეტად რისკავს, ცდილობს ახალს, რადგან გვერდით მშობელი ჰყავს
- ორმხრივი სწავლა - ხშირად მშობლებიც სწავლობენ რაღაც ახალს ან ახლებურად ხედავენ ნაცნობ საკითხებს
- სწავლის პოზიტიური განწყობა - აქტივობები ასოცირდება სიხარულთან და გართობასთან, რაც ზრდის შინაგან მოტივაციას
რა შედეგებზე გავდივართ ამ აქტივობებით?
1. ემოციური ინტელექტის განვითარება
"მიმიკების თამაშის" დროს ბავშვები სწავლობენ არა მხოლოდ სხვადასხვა ემოციების სახელებს, არამედ მათ ამოცნობასა და გამოხატვას. კვლევები აჩვენებს, რომ ემოციური ინტელექტი პირდაპირ კავშირშია აკადემიურ წარმატებასთან და სოციალურ უნარებთან. როდესაც ბავშვი ხედავს, როგორ გამოხატავს მშობელი "შეშფოთებას" ან "აღფრთოვანებას", ის იღებს უშუალო მაგალითს, როგორ გამოიყურება ეს ემოციები რეალურ ცხოვრებაში.
2. ლექსიკური მარაგის გამდიდრება
"სიტყვების განძი" საუკეთესო მაგალითია იმისა, თუ როგორ შეიძლება ბავშვებმა გაამდიდრონ თავიანთი ლექსიკა თამაშის დროს. გაკვეთილზე ბავშვებმა აღმოაჩინეს, რომ ერთი გრძელი სიტყვიდან ("საქართველო", "ლიტერატურა") შეიძლება 20-30 ახალი სიტყვის შექმნა. ეს პროცესი აძლიერებს მათ ლექსიკურ მარაგს, მართლწერის უნარებს და ანალიტიკურ აზროვნებას.
3. გრამატიკული სტრუქტურების ათვისება
"მოქმედება და სიტყვა" განსაკუთრებით ეფექტურია ზმნების შესწავლისას. როდესაც ბავშვი და მშობელი ერთად განასახიერებენ "მხიარულად კითხულობს" ან "მოწყენილი ჭამს", ისინი პრაქტიკულად სწავლობენ ზმნას, ზმნიზედასა და ამ გრამატიკული კატეგორიების ურთიერთკავშირს. შემდეგ ისინი ამ ცოდნას აქცევენ წინადადებად, რაც კიდევ უფრო ამყარებს ნასწავლ მასალას.
რას ვაღწევთ ამ ტიპის აქტივობებით?
1. მრავალმხრივი სწავლება
ჩემ მიერ ჩატარებულ გაკვეთილზე ნათლად გამოჩნდა, რომ ბავშვები სხვადასხვა არხით სწავლობენ - ვიზუალურად, აუდიალურად და კინესთეტიკურად. ვინც შეიძლება წერითი დავალებით ვერ დაინტერესდა, "მიმიკების თამაშში" გამოავლინა თავი, ხოლო ვისაც მოძრაობა უჭირდა, "სიტყვების განძში" ბრწყინავდა.
2. მეტაკოგნიცია
შევნიშნე, რომ აქტივობების შემდეგ ბავშვები თავად აანალიზებდნენ საკუთარ სწავლის პროცესს: "მე თურმე კარგად ვიმახსოვრებ სიტყვებს, როცა მათი შემადგენელი ნაწილები ვიცი" ან "ზმნის გაგება უფრო ადვილია, როცა მას ვაჩვენებ".
3. ინკლუზიურობა
ასეთი აქტივობები იძლევა ყველა ტიპის მოსწავლის ჩართულობის საშუალებას. ჩემს კლასში იყო ბავშვი, რომელსაც კითხვა უჭირდა, მაგრამ "მოქმედება და სიტყვაში" ლიდერობდა, რამაც მისი თვითშეფასება მნიშვნელოვნად აამაღლა.
4. მშობლის ახლებური ხედვა
ბევრმა მშობელმა გაკვეთილის შემდეგ გამიზიარა, რომ ახლებურად დაინახა საკუთარი შვილის შესაძლებლობები: "არ ვიცოდი, რომ ასე კარგად შეეძლო ემოციების გამოხატვა" ან "გამაოცა მისმა ლექსიკურმა მარაგმა".
რჩევები მასწავლებლებისთვის
თუ გსურთ მსგავსი აქტივობების ჩატარება თქვენს კლასში, გაითვალისწინეთ:
- მოამზადეთ მშობლები წინასწარ - მოკლე ინსტრუქციით აუხსენით აქტივობების მიზანი და მნიშვნელობა
- შექმენით მხარდამჭერი გარემო - არავინ უნდა გრძნობდეს თავს უხერხულად
- დაიცავით ბალანსი - გათვალეთ დრო ისე, რომ სამივე ტიპის აქტივობა განახორციელოთ
- შეაჯამეთ ნასწავლი - ბოლოს განიხილეთ, რა ისწავლეს და როგორ შეიძლება ამის გამოყენება სხვა კონტექსტში
საბოლოოდ, მშობლისა და შვილის ერთობლივი აქტივობები ქმნის იმ ჯადოსნურ მომენტს, როდესაც სწავლა არ არის "საშინაო დავალება" ან "ვალდებულება", არამედ ხდება საზიარო თავგადასავალი. როდესაც ვხედავ, როგორ უყურებს თვალანტებული ბავშვი მშობელს და როგორ ამაყობს მშობელი შვილის მიღწევებით, ვრწმუნდები, რომ ასეთი აქტივობები ჩვენი საგანმანათლებლო სისტემის განუყოფელი ნაწილი უნდა იყოს.
0 коммент.:
Отправить комментарий