8 ნოემბერი, ილია ჭავჭავაძის დაბადების დღე, წლევანდელ სასკოლო კალენდარში მხოლოდ თარიღი არ ყოფილა — ის ჩვენი სკოლის მოსწავლეებისთვის ნამდვილი ინსპირაციის წყაროდ იქცა. ამ დღემ შესაძლებლობა მოგვცა, ილია არა როგორც შორსმდგარი ისტორიული ფიგურა, არამედ როგორც აქტუალური, თანამედროვე კონტექსტში სანიმუშო მოაზროვნე გაგვეაზრებინა.
ჩემმა მე-10 და მე-11 კლასის მოსწავლეებმა საოცარი შემოქმედებითი ენერგია ჩადეს სხვადასხვა სახის აქტივობაში:
🔹 შექმნეს „სიტყვის სკივრი“ — ფრაზებისა და სიტყვების საცავი ილიას ნაწარმოებებიდან,
🔹 მოაწყვეს სარედაქციო შეხვედრის იმიტაცია, სადაც თანამედროვე მოვლენებს ილიას თვალით შეხედეს,
🔹 წაიკითხეს და თავადაც დაწერეს ლექსები, რომლებიც ილიას თემატიკასა და სულისკვეთებას ეხმიანებოდა,
🔹 იმსჯელეს ილიას პუბლიცისტურ მემკვიდრეობაზე და მისი ღირებულებები დღევანდელობას მოარგეს.
ეს არ იყო მხოლოდ „გაკვეთილის“ ფორმალური გაგრძელება — ეს იყო ცოცხალი და ღრმა ფიქრის პროცესში შესვლა, სადაც სიტყვა გახდა კვლევის საგანი, კრიტიკის ობიექტი და შთაგონების წყარო.
📌 რა სწავლობენ მოსწავლეები ასეთ აქტივობებში?
ღირებულებითი აზროვნება — ილია ჭავჭავაძის ტექსტების გააზრება აძლევს მათ შესაძლებლობას, გაეცნონ და განსაზღვრონ საკუთარი პოზიციები ეროვნულ, სოციალურსა და მორალურ საკითხებზე;
კრიტიკული და ანალიტიკური უნარები — ილიას ტექსტების კონტექსტუალიზება დღევანდელ რეალობაში მოითხოვს აზრის გაფილტვრასა და არგუმენტების გამყარებას;
შემოქმედებითი თვითგამოხატვა — ლექსის წერა, სიტყვათა სკივრის შედგენა და რედაქციის იმიტაცია ავითარებს მათ სინაგან პოტენციალს, აზრის ფორმულირებისა და გამოხატვის უნარს.
ასეთი აქტივობები მხოლოდ მაშინ მუშაობს, როცა მასწავლებელს შეუძლია:
✔ ისტორიული და ლიტერატურული ცოდნის გაკვეთილს მიღმა გადატანა,
✔ მოსწავლეების მოტივაციის დანახვა და მათი ინტერესის გატვალისწინება,
✔ ფოკუსირება არა მხოლოდ სწავლის პროცესზე, არამედ პიროვნულ ზრდაზე, ღირებულებების ჩამოყალიბებაზე და თავისუფალი აზროვნების წახალისებაზე.
მასწავლებლის როლი აქ არ არის მხოლოდ მასალის გადმოცემა — ეს არის მენტორის, თანამგზავრის, მსჯელობის წამომწყების ფუნქცია, რომ შემდეგ მოსწავლეებმა თავად დაიწყონ კითხვა, პასუხების ძებნა და გამოხატვა.
ილია დღესაც გვესაუბრება. საჭიროა, უბრალოდ მოვუსმინოთ და მივცეთ ჩვენს მოსწავლეებს ხმამაღლა აზრის დაფიქსირების უფლება. იმიტომ, რომ მათი ფიქრი — ჩვენი მომავლის სიტყვაა.
0 коммент.:
Отправить комментарий